18.10.16

Kάιν και Άβελ


Δημοσιευμένο στη  
Θρησκευτική Ανθολογία Ποίησης του Σήφη Κόλια
τόμος τρίτος, 1973


Ο Κάιν είναι ο αδερφός που σκότωσε·
για τον Άβελ τίποτα δε μάθαμε·
μα κάποτε στις συναναστροφές μας
θαρρούμε πως τον βλέπουμε. Τότε
ανοίγουμε την αγκαλιά μας και φωνάζουμε
Άβελ! Άβελ! πού είσαι Άβελ;
και κείνος γυρίζει κατά μας χαμογελώντας
και μας λέει: «Είμαι ο Κάιν, δε με
γνωρίζετε; Είμαι ο Κάιν! Ιδού το
δαχτυλίδι, το μαστίγιο, και η σφραγίδα.
Ιδού, εγώ, δικάστε με». Και μείς, στην
παραζάλη ορμάμε κατά πάνω του και
τον σκοτώνουμε. Και κείνος πριν πεθάνει
γυρίζει κατά μας χαμογελώντας και μας
λέει: «Είμαι ο Άβελ! Δε με γνωρίζετε;
Είμαι ο Άβελ! Ιδού το πρόσωπό μου
πληγωμένο, η καρδιά μου πληγωμένη...
Ιδού το δάκρυ μου».

11.10.16

Πέτρες Χρυσές και Κουρέλια

Σε μορφή ebook στο τέλος της σελίδας