31.3.14

Καρχαρίας Θύμα

Δημοσιευμένο στο περιοδικό  η λέξη 
τον Αύγουστο του 1983

O Καρχαρίας στους βυθούς και στα λιμάνια κόβει και καταπίνει
Αυτός ματώνει τη θάλασσα
Αυτός στη στεριά μπαίνει στην ασυγχώρετη αλλοίωση Και
μουγκρίζει ή τηλεοπτική κολυμπήθρα. Έτσι που τρέμει
Λες περίπου
Και ήρεμα
Θύμα

Δεν είναι φιλόδοξος  Είναι επικίνδυνος των συνόλων Απρεπής και ελεεινός
και ως παμφάγος ιστορείται απ' τη μαρίδα και το ψαρομάνι.
Τι χρειάζεται και τούτο το θερίο! Γιατί είναι στον κόσμο φόβος και
τρόμος κατά δύναμη Γλυτώνεις και συζείς στο επικίνδυνο νησάκι
Και μέχρι
Θύμα

Οι μύθοι Ελληνικοί κολλάνε στα στοιχειά Ενανθρωπίζονται και
στις ιδιότητες
Καρχαρίας
Θύμα
Κινδυνεύουν και λαλούν και υποπτεύονται
την άλλη μέρα
Όχι σα μέτρημα ή χτες
Είναι πολλά τα βάσανα
Γυρνάνε με τη βούληση Και αναπάντεχα
Σε ώρες θαλασσιές γλυκειά μου ύπαρξη
Μαστίζεται και η ωραιότητα των χρωμάτων
Είναι ύλη λεπτή και από διάφανο
Σχήματα του αέρα

Όνομα κληρονομικό και από πάθος
Θύμα
Αισθήματα μισά θλιμμένα
Πολλές φορές κι ακόμα μία
Θύμα
Κλαίμε τα θύματα
Θύμα το θύμα

Το ετερόφωτο σε επιφάνεια καθρέφτη Με εγκοπές και σε ίσκιους
Δεν επιτρέπεται να κλαις παρά μόνο το θάνατο αγαπημένων
Κλαις και με θυμό
Δεν την ορίζεις τη ζωή σου
Θύμα της ζωής

Η δράση έχει και την ενόραση για τις ατομικές συνήθειες
Έχει ένα βυθό αναμένοντα το άνιωθο Και όχι κατά την απάτη της
νύχτας
Δια παντός Σφραγίζονται από βάρος τα μάτια και κλείνουν
Άλλα δεν προλαβαίνουν Μένουν ανοιχτά και παγωμένα

Δεν είναι από λέξη
Θύμα
Και μια κραυγή
Είναι χώρισμα και σκοτεινή χαράδρα Αλλά μέσα στο σώμα
βογγάει η ηχώ του γκρεμού Σιγά που δεν ακούγεται Και μεγαλώνει
όπως το
Θύμα

Γεννιούνται Δίδυμα αυτά και κολλημένα
εν είδει
Καρχαρίας
Θύμα

Ονόματα παλιά όπως Χώμα
Χιόνι

13.3.14

Βραδιά Ποίησης - Παρουσίαση Βιβλίου

Το Σάββατο 15 Μαρτίου, στις 8 μ.μ.
στο βιβλιοκαφέ Έναστρον (Σόλωνος 101, Αθήνα)
η Λέσχη Πολιτισμού «Έναστρον»
και οι εκδόσεις Μεταίχμιο
διοργανώνουν βραδιά ποίησης
Θα παρουσιαστεί το νέο ποιητικό βιβλίο
Ποιητών και Αγίων Πάντων
 της
Γιώτας Αργυροπούλου

θα μιΛήσει ο κριτικός λογοτεχνίας Αλέξης Ζήρας
Η Ανθούλα Δανιήλ, δρ Ν.Ε.Φιλολογίας,
θα παρουσιάσει το 6ο τεύχος του περιοδικού Σίσυφος
που είναι αφιέρωμένο στην ποιήτρια
Ποιήματα της Γιώτας Αργυροπούλου
θα διαβάσει η Νόρα Πολυδούρη

Τη βραδιά θα πλαισιώσουν μουσικά
οι Στέλιος Γκρέκας, Ιωάννα Καλλέργη,
Ανδρέας Καλλέργης, Κωνσταντίνος Σπυρόπουλος

Η πρόσκληση έχει ενσωματωθεί παρακάτω. Μπορείτε να την κατεβάσετε με κλικ στο βέλος

7.3.14

Πως Νάτανε ο Κόσμος

Δημοσιευμένο στο περιοδικό 
 η λέξη τον Αύγουστο του 1983

Με τα νοήματα ρωτάω
πως νάτανε αυτός ο κόσμος
πριν να πέσει
πως νάτανε ο κόσμος
πριν να γκρεμιστεί
σε τόσα ερείπια βουνά
σε τόσα ερείπια θάλασσες
Κι αν είναι ο γκρεμός του επαρκής
ή αν γκρεμίζεται ακόμα
Ποιος δραπετεύει στους γκρεμούς του
ποιος υψώνει
τοιχώματα προφύλαξης τις συντριβές του
για να περάσει παραμέσα απ' τον αχό
απ' τον αντίλαλο στο νύχι

Ίσως το μάταιο να έσκασε
για να γιομίσει κάθε άδειο
για να γιομίσουν όστρακα νεκρά
με υπερούσιους κόκκους άμμο
για να γιομίσουνε τα μάτια ματαιότητα
και υπερπέραν
Ίσως το φως να έσπασε τον κόσμο
για να φωτίσει στα ερείπια
το χρώμα των αιώνων
Το άσπρο μαύρο κόκκινο
τη διάχυτη αλληλουχία των σωμάτων
τόσα τερπνά ερειπωμένα

Πως νάτανε αυτός ο κόσμος
πριν να πέσει
πως νάτανε ο κόσμος
πριν να γκρεμιστεί
σε τόσα ερείπια θαύματα
σε τόσα ερείπια μάτια
τι σχήμα να του δίνουν τα πουλιά
με τις απόλυτες φωνές τους
τι σχήμα πήρε ο κόσμος
στη στερνή σου την πνοή

Κάθομαι πάνω στα οστά μου
τα μέγιστα ερείπια
Άνοδος
Κάθοδος
Ψόφια φτερά
της μαύρης κότας
παίζουν σβούρα
τον πλησιάζοντα όγκο
Όχι μη φας το άδειο κρανίο
και μάθεις
Ό,τι σου τύχει είναι του χεριού σου
κατά πως έπεσε το κόκκαλο
η δόξα

1.3.14

Στις Αγάπες του Μάρτη

Δημοσιευμένο στο περιοδικό
 η λέξη τον Αύγουστο του 1983


Ήταν στα χαμηλά πεσμένος ο αιθέρας, πάνω στα χορτάρια ήταν ο αιθέρας και στα φτερά του έρωτα άλλαζε τα χρώματα προς το πολύ ωραίο.
Ήταν τα λουλούδια του αιθέρα σπαρμένα στα ουράνια και τρελά πουλάκια κελάηδαγαν και όριζαν τα δέντρα φύλλα και άνθη.
Άνθιζαν οι πασχαλιές πολύ ευωδιαστά λουλούδια και πεταλούδες πολύχρωμες από λουλούδια και μέλισσες και έντομα συνωθούνταν στη μουσική του ήλιου. Και ήταν γοητευτικά να βλέπεις και να ακούς και να αισθάνεσαι την άνοιξη και τη νιότη. Γιατί ήταν ό αιθέρας και ο ουρανός στο μέγιστο γαλάζιος και πολλά τα κόκκινα και τα άσπρα και τα κίτρινα και τα πράσινα και ανθισμένα τα χώματα.
Όλα είχανε λουλούδια, όλα είχανε ουρανό, όλα είχανε αιθέρα απ' τις πνοές των αρωμάτων.
Περπατάγαμε πάνω στα άνθη, στολισμένοι με τα άνθη. Ο ορίζοντας ομοίαζε με το φως και ανασαίναμε την ευτυχία των ζώντων. Και έρρεαν τα νερά σε μικρά ποταμάκια και γίνονταν αιθέρας τα νερά κατά τη συνέχεια των ενώσεων, σε κύματα γιορταστικά των ελκομένων.
Όλα εκεί πέρα σου χάριζαν την ομορφιά τους και ήταν πολύ θελκτικός ο Μάρτης και δεν ημπόραγες να φύγεις. Γιατί ήταν ο Μάρτης ο νεότερος των λουλουδιών και των κρίνων. Και ήταν τα πλάσματα αλαφρά και ωραία και ερωτευμένα το ένα με το άλλο.
Και τα μάτια και τα φτερά ήταν ερωτευμένα και το στόμα φιλιόταν με το άλλο στόμα και δεν ημπόραγες με λόγια να εκφράσεις τον έρωτα. Ήταν μεγάλη η έλξη των εραστών και τα κορμιά ποθούσαν και σμίγαν. 
Όλα εκεί πέρα αγαπιόνταν γιατί ήταν ζεστή-ρευστή η ώρα και ήταν η ώρα ερωτική.