1.3.14

Στις Αγάπες του Μάρτη

Δημοσιευμένο στο περιοδικό
 η λέξη τον Αύγουστο του 1983


Ήταν στα χαμηλά πεσμένος ο αιθέρας, πάνω στα χορτάρια ήταν ο αιθέρας και στα φτερά του έρωτα άλλαζε τα χρώματα προς το πολύ ωραίο.
Ήταν τα λουλούδια του αιθέρα σπαρμένα στα ουράνια και τρελά πουλάκια κελάηδαγαν και όριζαν τα δέντρα φύλλα και άνθη.
Άνθιζαν οι πασχαλιές πολύ ευωδιαστά λουλούδια και πεταλούδες πολύχρωμες από λουλούδια και μέλισσες και έντομα συνωθούνταν στη μουσική του ήλιου. Και ήταν γοητευτικά να βλέπεις και να ακούς και να αισθάνεσαι την άνοιξη και τη νιότη. Γιατί ήταν ό αιθέρας και ο ουρανός στο μέγιστο γαλάζιος και πολλά τα κόκκινα και τα άσπρα και τα κίτρινα και τα πράσινα και ανθισμένα τα χώματα.
Όλα είχανε λουλούδια, όλα είχανε ουρανό, όλα είχανε αιθέρα απ' τις πνοές των αρωμάτων.
Περπατάγαμε πάνω στα άνθη, στολισμένοι με τα άνθη. Ο ορίζοντας ομοίαζε με το φως και ανασαίναμε την ευτυχία των ζώντων. Και έρρεαν τα νερά σε μικρά ποταμάκια και γίνονταν αιθέρας τα νερά κατά τη συνέχεια των ενώσεων, σε κύματα γιορταστικά των ελκομένων.
Όλα εκεί πέρα σου χάριζαν την ομορφιά τους και ήταν πολύ θελκτικός ο Μάρτης και δεν ημπόραγες να φύγεις. Γιατί ήταν ο Μάρτης ο νεότερος των λουλουδιών και των κρίνων. Και ήταν τα πλάσματα αλαφρά και ωραία και ερωτευμένα το ένα με το άλλο.
Και τα μάτια και τα φτερά ήταν ερωτευμένα και το στόμα φιλιόταν με το άλλο στόμα και δεν ημπόραγες με λόγια να εκφράσεις τον έρωτα. Ήταν μεγάλη η έλξη των εραστών και τα κορμιά ποθούσαν και σμίγαν. 
Όλα εκεί πέρα αγαπιόνταν γιατί ήταν ζεστή-ρευστή η ώρα και ήταν η ώρα ερωτική.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου