Θρησκευτική Ανθολογία Ποίησης του Σήφη Κόλια
τόμος τρίτος, 1973
Ο
Κάιν είναι ο αδερφός που σκότωσε·
για
τον Άβελ τίποτα δε μάθαμε·
μα
κάποτε στις συναναστροφές μας
θαρρούμε
πως τον βλέπουμε. Τότε
ανοίγουμε
την αγκαλιά μας και φωνάζουμε
Άβελ!
Άβελ! πού είσαι Άβελ;
και
κείνος γυρίζει κατά μας χαμογελώντας
και
μας λέει: «Είμαι ο Κάιν, δε με
γνωρίζετε; Είμαι ο Κάιν! Ιδού το
δαχτυλίδι,
το μαστίγιο, και η σφραγίδα.
Ιδού,
εγώ, δικάστε με». Και μείς, στην
παραζάλη
ορμάμε κατά πάνω του και
τον
σκοτώνουμε. Και κείνος πριν πεθάνει
γυρίζει
κατά μας χαμογελώντας και μας
λέει:
«Είμαι ο Άβελ! Δε με γνωρίζετε;
Είμαι
ο Άβελ! Ιδού το πρόσωπό μου
πληγωμένο,
η καρδιά μου πληγωμένη...
Ιδού το δάκρυ μου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου