13.11.16

Τρία Ποιήματα

Δημοσιεύτηκε 16 Ιουνίου 2015  στο Περιοδικό ΔΙΑΣΤΙΧΟ



ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ
Γλυκό μου πρόσωπο πολυαγαπημένο αβοήθητο
στις αλλεπάλληλες ριπές
και τα ραγδαία γεγονότα
σε κόβουν κομμάτια
τρέχεις αιμόφυρτος
και πέφτεις στο τραπέζι των θεών
στρωμένο για το δείπνο
έτοιμοι όλοι
για το μακάβριο θέαμα.
Σαν άνθρωπος δεν αντέχω
ούτε σαν άλλο ζο.

ΑΝΤΕΧΩ
Από πόνο μεγάλο υποθάλπω άχωρον χθόνα
με τριαντάφυλλου μύρο
και συνέρχομαι σα βουή
σε όλους τους τόπους τους μακρινούς
και τους ξεχασμένους
και αντέχω
αντέχω με άνοια
την τραγική συνείδηση του όντος
αντέχω την ορφική φιλομάθεια
να πω τ’ όνομά σου
και το χέρι του σκελετού
μου κλείνει το στόμα.
ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΠΥΡΑ
Η αγχώδης αναμονή των λαών
η αρπαγή της φωτιάς με τα όπλα
υψωμένος βωμός ο μαύρος χρυσός
στις σπηλιές του χύνεται αίμα
κι ενώ συνεχίζεται του πολέμου
το βάρβαρο δόγμα
φανατικοί απαιτούν
ακόμα μια πυρά για τον Σαβαναρόλα
με κάποια σφίξη της διαφώτισης μαθαίνω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου