19.7.13

Εδώ!

Γι αυτό το φως της άνοιξης το μυρωμένο
διέρρηξες τα κατάβαθα και έφερες το χάος
κρυμμένο στη μορφή σου
Ήρθες εδώ
Μπροστά σε όλα στάθηκες και είπες
είμαι εδώ !
Εδώ συνεχίζει τον αέναο κόσμο
η φωτιά και το σώμα
Εδώ το μέλλον πλάθει τη μνήμη
και αρχίζει το δράμα
Όπου να φτάσουμε
εδώ θα σταθούμε
Εδώ αρχίζουν – εδώ επιστρέφουν
οι πορείες του κόσμου
τα φτερά και τα βήματα
Εδώ θα χτυπηθή στην καρδιά
η κραυγή που σε έφερε
                         
Σφραγίδα δωρεάς το έργο του ανθρώπου
και το στημένο ξόανο στο μέτρημα
των αιώνων
Αιώνες οι λαοί γονάτισαν
και φίλησαν στις χούφτες τους τα άγια χώματα
Και όλοι φορούν το φυλαχτό τους από χώμα
Στο βάθος η προστασία είναι χώμα –
το πλάσμα της Γης από θεούς και δαίμονες
                         
Μελωδίες ονείρων…
Αποκοιμήθηκες στα σεντόνια του ουρανού
με τα άστρα
Η ιδρωμένη ήβη μύριζε έρωτα στο πλάι σου
και πάνω στο σώμα
Στον ύπνο έβγαλες τα πόδια σου
Έξω απ΄τις άκρες του κόσμου
αγνοώντας το κενό που περπάτησες
έμπειρος υπνοβάτης να φτάσης εδώ
Αιωρήθηκες σε ρεύματα φιλοσοφικά
«το συμφιλείν έφυν» γεννήθηκα να αγαπώ
ή «η φύση αγαπάει να κρύβεται»
ακόμα κρύβεται στο νύχι του αλόγου
εκεί που μπαίνει το καρφί να σταματήση τον πόνο
Αιωρείσαι στο αόριστο με τη χαρά του βρέφους
αα! αα! μπουσουλώντας να φτάσης το τόπι
 και πέφτει απ τα χέρια σου η κουδουνίστρα
των ορίων του ήχου
                         
Ο έφηβος θα τα μάθη όλα για τον Άτλαντα
Βοηθήστε τον Άτλαντα με τραγούδια
να κρατεί στα χέρια και στους ώμους του
τον ουρανό και τα άστρα
Μόνο ο Άτλαντας μπορεί να κρατήση
όρθιο τον κόσμο και φιλικό
Βοηθήστε τον Άτλαντα με τραγούδια
να κρατεί τον ουρανό και τη Γη
Στις φλόγες της νύχτας στο έρεβος
πλέουν τα πλοία από αμίαντο
και αμηχανίες
Οι πειρατές των ουρανών με μαγνήτες
και ρομπότ
θα κλέψουν τη σύσταση και την περιγραφή
του ακατοίκητου άστρου
Ο μαγικός καθρέφτης μέταλλο
αντάλλαξε τα χέρια με φτερά
τα πόδια με νύχια
με απορρόφηση
Δεν υπάρχει αέρας
δεν ακούστηκε θρήνος
Μόνο ο στρόβιλος κρέμασε την άδεια εικόνα
του μυαλού
στο σημείο μηδέν
Ο δόκτωρ εν ευθυμία πληροφόρησε
τους αναμένοντες στα λιμάνια
Αδιάφορος εκφωνητής είπε απλά
χάθηκαν μέχρι οστέων
Θαυμάστε, διαδώστε την ένδοξη απώλεια
των αστροκυνηγών
Ω, φως γλυκό του ήλιου που φωτίζεις
αστέρια,
ω, έλξη της λαμπερής νύχτας που τραγουδάει
η θάλασσα,
βοηθήστε τον Άτλαντα με τραγούδια
να κρατά γερά τη Γη να μην τηλεκουνιέται
στη διαίσθηση των άστρων
Να μην γίνει η γλώσσα τσόντα
στην ξέφρενη πορεία του πνεύματος
την τραγική και χαώδη
Από την άδεια βάρκα έβγαινε καπνός
αναμμένου τσιγάρου
Η μυρωδιά του καπνού άπλωσε ιστό
στην παλίρροια της σκέψης για τον μεγαλύτερο
πόθο
μετά θάνατο
Η πρόβλεψη του κόλακα και των δακρύων
έφερε ταραχές και περιπέτειες
στο φυσικό φαινόμενο
Στην έλξη των νερών και
στις παλίρροιες
το ποτάμι της θάλασσας πήγαινε και γύριζε –
πήγαινε και γύριζε  
Το ίδιο ποτάμι πήγαινε
και γύριζε,
το ίδιο ταραγμένο ερώτημα:
είναι η ζωή ένας περίπατος που αρχίζει εδώ
και τελειώνει στο θάνατο
ή πήραμε λάθος κατεύθυνση;
Ειρωνικέ μου στο χα, χα ή το χι;
Καλπάζουν στο χάος τα όμορφα άλογα
Πάνω στο χαλινάρι κυλάει ο αφρός και το μίσος
Βοηθήστε τον Άτλαντα με τραγούδια
να κρατεί στα χέρια και τους ώμους του
τον ουρανό με τα άστρα
Και μια αγάπη στην καρδιά
η γήινη ιθαγένεια
Είναι μεγάλη χώρα η Γη!  
Φύτρωσαν μέσα στο αίμα τους
Τρέχοντας έπεσαν στο ποτάμι
Ταξιδεύουν ή χάνονται
στη νοσταλγία της πρώτης ματιάς
Και συ είπες, είμαι εδώ ο τυχόντας
παρών στις συναντήσεις των φιλιών

Εδώ !

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου